Bazylika położona na wyspie, nazywana także Chiesa della Salute lub potocznie La Salute, została zbudowana, zgodnie z dekretem senatu podpisanym przez dożę Nicolo Contarini, jako dar wdzięczności po zakończeniu epidemii dżumy, która zaatakowała blisko 30% mieszkańców Wenecji.
W fasadzie ozdobionej kolumnami znajdują się dwie nisze z posągami świętego Jerzego i świętego Stefana, po bokach popiersia dożów, Tribuna Memma i P. Zianiego. Dzwonnica pochodzi z 1791 roku. Wnętrze jest trzynawowe, zwieńczone kopułą w stylu weneckim, towarzyszy jej mniejsza kopuła na prezbiterium, na którego bokach zbudowano bliźniacze dzwonnice. Wokół większej kopuły charakterystyczne koncentryczne ślimacznice z marmuru. We wnętrzu cenna posadzka z marmurów polichromicznych oraz dzieła Tiziano i Tintoretto.
Santa Maria della Salute był konsekrowany w roku 1687. Jest to jeden z najlepszych przykładów Weneckiego baroku. Jest to oktagonalna konstrukcja z arkadami na których jest umieszczony tambur z kopułą, a po bokach znajduje się sześć kaplic. Fasada kościoła ma kształt łuku, po bokach ośmiokąta umieszczone są kaplice.
Santa Maria della Salute jest projektu B. Longheny (barok). Andrea Paladio tworzył wcześniej chocoaż jego wpływy sięgają klasycyzmu